Malta - Update

Hello lievaaads! Ik vind ineens iedereen een lieverd, komt waarschijnlijk door de cultuurschok hier. Momenteel is dit mijn 6e dag in Malta, en ben ik straal vergeten te updaten op mijn blog. DAAR KOMT VERANDERING IN! Ik heb op mijn Facebook wat stukjes geschreven, maar mijn Wifi in het gastgezin waar ik nu verblijf was té langzaam om het te posten. Nu zit ik dus vanaf mijn turbo wifi op stage te schrijven! Ook heb ik nu -eindelijk- een manier gevonden voor wat snellere wifi bij mijn gastgezin!

30-1-'18

Jaja.. Daar zit je dan met je jankbakkes in het vliegtuig. Terwijl de tranen in mijn ogen staan te branden, en ik met een enorm dubbel gevoel alle foto's terug zit te kijken van alle mooie momenten die ik de afgelopen dagen heb gehad (die zorgen voor nog meer tranen), wordt even het menu in het vliegtuig doorgenomen. ALSOF IK ZIN HEB IN EEN KAAS-UI PANINI. Het enige wat ik nu hoef te hebben is water, en dat is om mijn vochtbalans op pijl te houden. Naast alle tranen zijn de zenuwplasjes ook een goede afvoer. Honger komt voor de rest even niet in mijn woordenboek voor..

En dan heb je speciaal een stoel geboekt bij het raam, zie je geen reet omdat het precies vandaag nog bewolkter moet zijn dan je ooit heb gezien. Af en toe zijn er een paar kleine lichtstipjes te zien, maar dat is niks vergeleken met mininatuur Walcheren, want daar zijn de vogels nog groter.

Misschien helpt het feit dat ik alleen maar huilnummers ook niet echt bij, maar ik moet ook toegeven dat "liever te dik in de kist dan een feestje gemist" ook nou niet op mijn nummer 1 staat om te luisteren. Daarover gesproken kan ik nog wel een moddervette panini kaas-ui van €7,80 nemen.

Dit is ook de eerste keer dat ik helemaal alleen vlieg. Dat ik überhaupt naar Malta vlieg ook. Dat zorgde voor een paar acties die alleen ik kan hebben. Zo was ik naar nummer 34 aan het zoeken bij de douane, want de mevrouw van het kofferscannen had gezegd dat ik daar moest zijn (wist ik veel dat ze de gate bedoelde). Dus na een huilerig afscheid van Digny, mams en mijn bestie was ik in een mega hal (lees, met 10 kilo handbagage) helemaal naar het eind doorgelopen, en kwam ik er daar achter (lees, ongeveer 600 meter lopen, reminder; 10 kilo) dat het maar tot nummer 13 ging. Dus ik met mijn jankhoofd en een dubbele broek met bikini als ondertenue en een flinke zweetsnor van al dat sjouwen aan een man vragen die bij een van die poortjes stond. "English or Neterlants". My god. Doe dan nog maar Neterlants. En nadat ik mijn gehoor voor dialecten flink omhoog had geschroeft kreeg ik te horen dat ik overal kon staan, omdat dat nog niet op vlucht ging. YES. Daar loop je dan 600 meter met 10 kilo bagage voor.

Goed. Aangekomen door de douane mocht ik door huppelen naar m'n gate, waar ik er dus ook meteen achter kwam dat dat de magische 34 was. Ik had het geluk dat ik eerst nog een halve winkelstraat door moest (geloof mij op deze, de PC Hoofdtraat is er niks bij) waar overal bordjes hingen "All you need is love" en allemaal andere liefdesspreuken. JA LEUK. Als je net van iedereen afscheid heb genomen. Yeez.

Bij de gate (een halfuur te vroeg) kwam ik er dan ook achter dat je een priority kaart of een gewone kaart kon hebben. Mijn brein ging even op hol, en al snel bedacht ik dat priority waarschijnlijk voor dure poeperds was die geen zin hadden om te wachten. En inderdaad, alle dure poeperds mochten zo doorlopen, en ik maar wachten. Uiteindelijk aangekomen bij de balie bleek ik ook een priority kaart te hebben. (TIP. LAAT MARGO BOEKEN, GAAT ALTIJD GOED EN JE BETAALD NOOIT TEVEEL). Dus daar sta ik dan, tussen alle rijkeluipoeperds. Zo HUP het vliegtuig in.

Ik mocht nog met een trappetje het vliegtuig in, HEERLIJK vind ik dat. Dan heb je ook echt het gevoel dat je in een vliegtuig stapt (joh, het is ook geen vliegend tapijt). En daar staan de stewards al. Eentje steekt zijn hand uit, dus ik doe dat ook. Hij kijkt me verbaasd aan en dan besef ik dat hij geen handjes wil schudden maar mijn boardings pass wil. OKE. MY FAULT. Zo ga ik zitten, en prop ik mijn overvolle tas in het rek boven mij. BAF. 10 kilo minder. Ik ga zitten en kijk nog even op mijn telefoon. Zoveel lieve appjes verder...

DAMN wat is het moeilijk om iedereen hier zo achter te laten voor een half jaar. Alle lieve berichtjes hebben mij zo onwijs goed gedaan.. 💕 Ik ga nu nog even mijn ogen dichtgooien, want ik ben echt KAPOT. Tot morgen 🙌🏼

Joe!

31-1-'18

HELLOOO MALTA! 🌞

Na gisteren toch wel een paar dipjes te hebben gehad, zijn we vandaag helemaal BACK IN THE HOUSE! Eigenlijk heerlijk geslapen, en vandaag op ontdekkingstocht 🙌🏼

Ik ben tot nu toe alleen nog maar in Sliema en Valetta geweest, maar ik ben nu al helemaal in love op dit eiland. WHOH!

Het is nu vooral nu nog even raar om alles alleen te doen. Zo zit ik dan nu ook helemaal alleen aan tafel bij restaurant "Margo's" te wachten op mijn home made lasagne. Ook is het nu nog heel vreemd om alle gave ervaringen niet te kunnen delen met iemand die bij je is.

Toch loopt deze bikkel met een big smile rond te bonjouren in Malta😍

2-2-'18

Yeah! Het is alweer mijn derde dag in Malta, en vandaag heb ik kennis gemaakt met mijn nieuwe stagebedrijf en collega's! Er zitten behoorlijk wat nederlanders, en het is fijn om af en toe eens even in je eigen taal te spreken, maar mijn engels is ook al flink aan het groeien!

Morgen ga ik een Gozo-tour doen, en ik ben eigenlijk ook onwijs benieuwd hoe het er daar uit ziet! Mijn camera gaat sowieso mee, en mijn inner-fotograaf gaat even de leiding nemen!

4-2-'18

Malta.. Je heb mijn hart gestolen, maar ook een stukje van mijn ziel. Ik wist niet dat het zo hard was om iedereen achter te laten. Om er niet voor ze te zijn wanneer ze mij nodig hebben. En om ze niet te kunnen zien wanneer ik hun nodig heb. Om hier te zijn met een afstand van 2500 kilometer. Het is momenteel even als ongesteld zijn, ZO VEEL up's en downs. Morgen begin ik met mijn stage, en dan gaat er waarschijnlijk heel veel veranderen. Ik ben er meer klaar voor dan ik ooit zal zijn. Cheers to a new lifetime!