Keelontsteking, griep en zelfmedelijden

Vol trots had ik een heel blog geschreven, en nu kom ik er dus achter dat alle tekst weg is. Welkom in mijn week van keelontsteking, griep en nu vooral ook zelfmedelijden.

Mijn hele leventje had ik dus nog nooit een keelontsteking gehad. Tot nu dus. En jeez, wat en hel. Persoonlijk dacht ik altijd dat mensen enorm overdreven als ze een keelontsteking hadden. Pijn in je strot, you can handle it. Nou niet dus. Het voelt bij elk slokje water een beetje alsof je een mega cactus in een mini potje propt en of je hierbij een stuk of 30 stekels in je kletsen heb zitten.

En jongens, de pijn is nog niet eens aan de buitenkant te zien zeggen ze dan. Nou deze wel. Even een smakelijke omschrijving. De gele dotten vliegen uit mijn keel en als ik nies probeer ik boven het toilet of ergens in een wasbak te hangen, want wat er dan uit komt. Nou, laten we zeggen dat een verstopte dixie er niks bij is.

Na een dag van hoesten proesten en het imiteren van verschillende walrussoorten door middel van ademen leek het mij wel een strak plan om toch maar even langs de huisarts te gaan. Die mij al aankeek alsof ik een naaktslak met een gebreid truitje was, en vervolgens heel verbaasd zei ''Jeetje, je hoort het ook helemaal aan je stem''. Joh. Wat een surprise. Het is niet dat ik voor 1 volle tissue kom zeg maar. Maar goed. Uiteindelijk weer een uur verspild aan de wijze woorden ''Het is een virus, dus een antibiotica gaat ook niet zo veel doen.'' Jes. Ik heb tot nu toe meer paracetamollen als M&M's gegeten en ook de thee kan per dag weer met een doosje of 3 bijgevuld worden.

Goed. Gelukkig hadden we deze week geen belangrijke dingen staan als examenopdrachten, groepsopdrachen, lekker uit-sushi-eten met de familie en vooral ook geen leuke feestjes. Yay. Inmiddels gaan we dag 6 in, en heb ik mijn testament alvast maar opgezet. Wat een ellende..

Joe! Margo