Boek
- Margo Nije
- 23 jul 2017
- 2 minuten om te lezen
Zoals jullie misschien vorige week wel in mijn bucketlist hebben geschreven wil ik heel graag een boek schrijven. Nu ben ik hier mee bezig sinds december 2014. En stiekem leek het me heel tof om een stukje met jullie te delen. Ik wil nog niet al te veel verklappen, maar het enige wat ik ga verklappen is dat het een roman wordt. En PFOE. Dat is een breed begrip!
Enjoy! Tips en of adviezen mogen altijd!
''Ik open langzaam mijn ogen. Als naar buiten kijk zie ik dat het een warme dag wordt. De lucht heeft hier altijd een bepaald soort kleur als weer een warme dag wordt. Mijn hoofd draait zich om en ik zie dat Charlie al naar beneden is. Ik leg een extra kussentje onder mijn hoofd anders val ik weer terug in slaap. Op de een of andere manier werkt dat kussentje daar altijd voor. Ik haal mijn neus een keer op en een heerlijke lucht van vers gebakken pannenkoeken stroomt mijn neus binnen. Ik sla mijn dekbed om en ga op het randje van mijn bed zitten. Verbaasd kijk ik naar het voeteneinde. Wat zijn dit nou weer voor kleren? Er ligt een blouse met een print een een spijkerbroek die mij niet bekend voor komt. Ik trek snel mijn badjas aan, en loop naar de spiegel. Mijn kapsel maakt me duidelijk dat er vannacht waarschijnlijk een kraaiennest is uitgekomen. Snel maak ik een knot die toch wat rommeliger overkomt als ik had gehoopt. En ik gooi een plens water over mijn gezicht. Ik hijs me in de kleren die op het bed liggen. Een spijkerbroek met wijde pijpen, dát is lang geleden. De blouse die erbij zat prop ik nog even in mijn broek terwijl ik de pannenkoeken lucht tegemoet loop. Als ik mijn hoofd om de hoek van de keuken steek, zie ik dat ik alleen ben. Charlie is nergens te bekennen. De radio gaat een toontje hoger, en terwijl ik aan het meezingen ben maak ik een stapeltje pannenkoeken klaar. Zo hijs ik mezelf op de barkruk en begin aan dit overheerlijke ontbijtje. Na 2 pannenkoeken zit ik toch voller als verwacht en ik schuif de rest in de koelkast. Tijd voor een wandelingetje. Niks is lekkerder dan hier in de ochtend een rondje buiten wandelen. Even langs alle beestjes lopen en genieten van de prachtige rustgevende omgeving hier. Ik gooi de vliegendeur open. Daar zie ik het al.. Een cowboyhoed. Ineens wordt het me duidelijk. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, en ik lees het briefje dat erin zit.''
Joe! Margo
댓글