Treinleven

Het is bijna elke keer weer wat als ik met de trein reis. Zeker nu ik elke dag meer dan 2 uur in de trein zit is het regelmatig feest. Het leek mij nu eigenlijk wel even een hilarisch idee om mijn ervaringen even in een blog te plaatsen. Enjoy en vooral: toon medelijden...

De trein voor je neus weg zien rijden en er vervolgens een vloekwoord uitgooien. Om vervolgens te merken dat mensen je aan staan te kijken of je niet helemaal honderd ben
Met je voeten op de stoel tegenover je in slaap gevallen zijn en schrikken van de conducteur die ineens met een iets te vrolijke en iets te harde ‘’GOEDEMORGEN’’ in de stiltecoupe binnen komt waardoor je binnen 3 seconden nog nooit zoveel reactievermogen heb gehad. Nog nooit zo snel wakker geworden en recht gezeten. Overigens werd deze hele opvoering ook nog hartelijk toegelachen door een jongen die schuin tegenover me zat.
In slaap vallen blijk ik nogal vaak te doen. Dus ook als je net lekker aan het dromen bent met je smoelwerkje open en de jongen van de railcatering komt met zijn pretbakkes de stilte coupe in met een ''WILT U WAT DRINKEN OF EEN AMERICAN COOCKIE?''. Hotsternokke. Kon er weer bijgeschreven worden op de snel-wakker-worden-record lijst. Ik ZÁG je grijns. Nu wil ik geen American Coockie meer van je.
Ik blijf hangen in de categorie in slaap vallen.. Als ik in slaap val wordt mijn lichaam altijd een soort slappe asperge. Dat zorgde ervoor dat ik met mijn hoofd tegen het raam aan viel. Ook een charmante manier om wakker te worden trouwens.
Beeld je deze even in. Moeder staat met 2 kinderen op het station en ziet een bekende aan de buitenkant van het station. Zegt tegen oudste zoon ‘’Ik kom er zo aan hoor!’’ en loopt naar de bekende toe. Trein komt eraan en moeder is nog nergens te bekennen. Ik helemaal in paniek. Je laat een kind ook niet zo staan, tenminste.. Ik mag hopen dat niemand dat doet. Dus ik kind begeleid. Kind mee in de trein. Moeder nog nergens te bekennen. Hij moest blijkbaar alleen reizen. GUYS. EEN KIND.. Goed. Moeder was nog vrolijk bekende man aan het begroeten en keerde vervolgens niet meer terug naar zoon. Goed leven.
De treindeuren dicht ziet gaan voor je neus en even een hele diepe zucht doen. Vervolgens de conducteur -aan zegmaar LETTERLIJK de ANDERE KANT van het perron- horen roepen ‘Je mag hier nog naar binnen!’ Vervolgens daar keihard naartoe sprinten om als een soort volgevreten walrus te hijgen om daarna doodleuk in de stilte coupe verder te hijgen. En je wéét dat iedereen je heeft zien sprinten in je fancy outfit met je tuttentas. No shame at all..
Je schoolpasje geven aan de conducteur. Nee oké. Eigenlijk heb ik deze nog nooit gehad, maar ik zie het mezelf gewoon helemaal doen.
Een chocomel bestellen bij de railcatering. Eigenlijk is het al een beetje awkward als je daar iets besteld, maar goed. Ik had echt een enorme ontiegelijke shitdag gehad en toen mocht ik van mezelf een chocomelletje. Tot daar was het verhaal nog niet awkward. Tot dat het pin apparaat het niet doet en geluiden maakt alsof hij een hartritmestoornis heeft. Beeld je dit even in in de stilte coupe. Dan leef je met me mee.
Deze was een keer toen ik een van mijn eerste keren dronken was (AHW!). Toen was ik er namelijk van overtuigd dat mijn stoel ÉCHT stoelverwarming had. Ja echt.. Waarschijnlijk dat er iemand met zijn zweetbilletjes voor mij op die stoel had gezeten, maar daar denk je dan niet over na.
Dezelfde treinreis als de vorige. Was op koningsdag in Breda. We waren eindelijk weer in Zeeland aangekomen, en ik vroeg me even hardop af in een hele stille coupe waarom eigenlijk alle lelijke mensen er in Zeeland uit moesten. Excuus voor de bobs die deze boodschap wel zuiver en duidelijk ontvingen.