Festivals, genieten, drank en het leven

Festivals, genieten, drank en het leven. Nooit had ik gedacht dat ik mijn blog nog eens zou begonnen met deze titel.. Maar wat is het heerlijk. Voor mijn 17e was ik altijd het brave meisje van het vroege opstaan, goed je best doen op school en een pad volgen die voor mij was uitgestippeld. Weten wat je gaat doen, wanneer, en hoe. Hoe je iets gaat bereiken, en ook precies die weg blijven volgen.

Knétter, wat is dat saai. Vanaf mijn 17e is het allemaal een beetje begonnen, mijn eigen échte leven. Het verantwoordelijkheidsgevoel krijgen dat als je wijn gaat smaken naar dubbelfris dat je op moet gaan passen. Dat je niet meer gatver en iel roept, omdat iedereen dat doet als er een scheet wordt gelaten. Dat als je met je moeder gaat shoppen, en dat je je schuldig voelt omdat zij het voor je betaald. -Ja geloof me, dat moment komt echt een keer.- Dat je serieus op zoek moet naar werk, je eigen CV moet gaan schrijven, moet gaan solliciteren. Je serieus bezig gaat zijn met school, al moet ik toegeven dat ik nu ook gestopt ben. Dat je ineens gaat autorijden, en dat je niet meer relax in slaap kan vallen op de achterbank. Dat je controle gaat krijgen over je geld. Maar wát is het fijn. Wat is het fijn dat je los gelaten gaat worden.

Soms zijn er echt nog wel momenten dat je je enorm hopeloos voelt. Er zijn momenten geweest waarop je ineens nog maar een 10’tje op je rekening hebt staan, en je je bedenkt dat je nog moet tanken om naar school te komen. Geloof me, studiefinanciering is niet zo veel. En momenten dat je pannetje weer eens is aangebrand als je voor jezelf moet koken. Je door alle drukte helemaal vergeet aan jezelf te denken, al zeggen mensen dat pubers alleen maar aan zichzelf denken.

En echt, van je fouten leer je. Keihard. Je moet accepteren dat je geen foutloos leven kan leiden, want serieus, niemand is perfect. Wauw, wat een cliché. Eerst kijken, dan genieten, dan vertellen. Van sommige mensen wordt ik zo onwijs moe. Dat ze iets niet leuk vinden, terwijl ze iets nog nooit gedaan hebben. Ooit was ik ook zo. Ik zou nooit gaan carnavallen, naar festivals gaan, gaan drinken. En kijk waar ik nu sta. Het is juist heerlijk om even jezelf te laten gaan. Soms moet je even een andere afslag nemen in het leven. Het gaat niet om het doel dat je wil bereiken, het gaat om de weg er naartoe. Tenminste, volgens dat motto leef ik. Een doel wat je wil bereiken? Hoe lang heb je daar wat aan? De weg er naartoe, is dat niet het geen waar je het langste mee bezig bent? Moet je daar dan ook niet optimaal van genieten?

Langleve de diepzinnige gedachtes van dit Zeeuws wezen op 2 benen, die soms óók slingerend over de weg wandelen. Moeten we onszelf niet allemaal af en toe eens laten gaan? Ook al is dat soms niet helemaal verantwoordelijk, en zijn de keuzes die we maken niet helemaal eerlijk. Het leven kán kort duren, en we mogen best spijt hebben van de dingen die we hebben gedaan. Als we maar geen spijt krijgen van de dingen die we niet hebben gedaan! Want stiekem is het best giechelen als je jezelf daar op een foto ziet staan, en denkt... My god, maar wát was dat leuk.

Joe! Margo